Pasy synchroniczne – budowa

Pasy synchroniczne, bardzo często kiedyś nazywane pasami zębatymi. Obecnie nazwa ta jest niestosowana, ze względu na podobieństwo do uzębienia występującego w pasach klinowych.

Jest to niezwykle popularna grupa pasów stosowana równie często jak pasy klinowe. Jednak w odróżnieniu od nich, pasy synchroniczne przenoszą obciążenie w sposób kształtowo-cierny a nie za pomocą tarcia. Za sprawą zębów umiejscowionych na pasie oraz negatywie zęba obecnym na kole pasowym możliwa jest do osiągnięcia niezwykle duża stabilność przełożenia. Pozbyto się tym sposobem największej wady przekładni klinowej, jaką jest poślizg pasa.

Pasy synchroniczne produkowane są dwufazowo, pierwszą fazą jest stworzenie rdzenia, który charakteryzuje się niską rozciągliwością. Tutaj zastosowanie najczęściej znajdują włókna aramidowe albo stal. Drugą fazą jest wykonanie uzębienia, najczęściej z kauczuku. Na samym końcu obie części przechodzą wspólną wulkanizację tworząc tym samym wytrzymałą konstrukcję pasa. Pasy synchroniczne można podzielić ze względu na kształt zęba. Wyróżniamy zęby o zarysie trapezu, półokrągłym lub ewolwentowym czy podwójnym. Przy zwiększonym obciążeniu, siła obwodowa ulega znacznemu zwiększeniu, odpowiedzialnym za jej przenoszenie jest boczna część uzębienia. Dlatego krytycznym czynnikiem podczas pracy pasa synchronicznego jest spasowanie uzębienia pasa z wypustami obecnymi na kole pasowym. Możliwe jest zwiększenie tej wartości za pomocą rolki napinającej zamontowanej po zewnętrznej stronie pasa. Pasy synchroniczne można również podzielić na: jednostronne, dwustronne naprzemianległe oraz dwustronne symetryczne.

Podsumowując, pasy synchroniczne najczęściej znajdują zastosowanie w motoryzacji, przemyśle, sprzęcie AGD oraz biurze.

Stopka autorska: Pasy synchroniczne – http://pasy.pl/2552,pasy-synchroniczne.htm