Populizm jako doktryna polityczna

Pośród doktryn politycznych znajduje się populizm, jest jedną z najczęstszych spotykanych doktryn w dzisiejszych czasach. Sama doktryna polityczna jest to myśl przewodnia grupy politycznej, stowarzyszenia. Nazwa doktryny wywodzi się od słowa pop ulus, czyli lud, czy to pod postacią zrzeszenia dużej ilości osób lub mieszkańców wsi. W przeciwieństwie do innych doktryn takich jak feminizm czy nacjonalizm populizm w swej historii nie ma wielkich myślicieli. Zazwyczaj rozwijają ją politycy, którzy poprzez swe przemówienia wpływają na decyzje i poczynania ludu.

Populizm był widoczny już w dziewiętnastym wieku, podczas rewolucji francuskiej, Wiosny Ludów. Na terenie Polski populizm szerzył Lech Wałęsa. Wszyscy przywódcy mobilizowali swych słuchaczy do zmian, które miały się przyczynić do poprawy życia ekonomicznego, społecznego

Główna cecha – lud

Jak każda doktryna tak i populizm ma swe idee, które są następnie zawierane w programach działania. Przede wszystkim na pierwszym miejscu jest człowiek, który nie jest z osób należących do elit. Zazwyczaj jest to człowiek niewykształcony, nie mający wpływu na władzę, a przy tym wykorzystywany przez wyższe warstwy społeczne. Zawsze na czele idei stoi przywódca, tak też jest w tym przypadku, jest on (według ludu) ucieleśnieniem następujących w przyszłości zmian. Oczywiście wszystkie zmiany nie mogą się odbyć bez władzy w rękach przywódcy, dlatego lud robi wszystko w swej mocy, aby pomóc liderowi zdobyć władze w państwie (przynajmniej jej część). Wszystko po to, aby doszło do przeobrażeń ekonomicznych oraz żeby lud wyszedł z zacofania.

Najbardziej znane odmiany populizmu na świecie

Populizm jest bardzo zróżnicowany, ze względu na rożne ustroje polityczne. W Rosji ze względu na obowiązujący carat, ówczesny przywódca odłamu populizmy, Aleksander Hercen, walczył o zmianę z feudalizmu na socjalizm. Uważał, że taki stan jaki obowiązywał był niesprawiedliwy i lud był wykorzystywany. Było to widoczne podczas klęsk w zbiorach, kiedy to pomimo głodu wyższe warstwy społeczne, żyły sobie na takim samym poziomie, kiedy lud głodował. W Ameryce Północnej populizm szerzyli farmerzy, domagający się większego wpływu na gospodarkę, ponieważ byli tylko producentami artykułów społecznych, natomiast to handlowcy ustalali sobie cenę tym samym zbierając najwięcej profitów. W Polsce populizm był dość często widoczny, za pierwszym razem za Wincentego Witosa, który chciał równego podziału społecznego oraz tego aby państwo nie było partyjne. W późniejszych czasach populizm szerzył Lech Wałęsa, który swym działaniem i zmobilizowaniem innych przychylił się do powstania ruchu opozycyjnego. Inne rodzaje populizmu były w Ameryce Południowej i w Indiach.

Przywódcy ruchów populistycznych posługują się erystyką, czyli umiejętnym dobieraniem słów, aby być wiarygodnym. Głosząc swe przypuszczalne działania dają nadzieję ludowi, który w końcowym efekcie sam chce zmian ekonomicznych i społecznych. Są to działania zamierzone w celu wywołania dużych emocji. Końcowym efektem jest zdobycie władzy przez przywódcę i w większości przypadków nie dotrzymanie słowa w wypełnieniu wcześniej złożonych obietnic.

Stopka autorska: Informacje dzięki uprzejmości księgarni Aplikanci.ksiegarnia.lexisnexis.pl