Diagnostyka drganiowa łożysk – metody

Łożyska toczne to części bardzo wrażliwe na występujące drgania, z tego powodu ważne jest przeprowadzanie nieustannej kontroli mającej na celu zagwarantowanie poprawnej pracy łożyska. Wyróżnić można następujące metody kontroli oraz diagnostyki drganiowej stanu łożysk:

• pomiar ogólnego poziomu drgań węzłów łożyskowych,
• pomiar współczynnika szczytu,
• analiza widmowa drgań,
• metoda analizy obwiedni,
• metoda shock puls,
• inne.

Pomiar współczynnika szczytu

Współczynnik szczytu to stosunek wartości szczytowej sygnału drganiowego do jego wartości skutecznej w danym przedziale częstotliwości drgań. W tej metodzie, kluczowym czynnikiem jest pomiar przyspieszeń drgań, wzrost współczynnika szczytu oznacza, że stan techniczny łożyska znacząco się pogarsza. Gdy stan łożyska jest już bliski awarii, wartości współczynnika szczytu mogą zacząć się zmniejszać.

Przy pomocy tej metody nie można dokładnie zlokalizować miejsca występowania nieprawidłowości, jednak zaletą jest możliwość błyskawicznego wykrycia zmiany w działaniu łożyska. Jest to metoda szybka, tania oraz prosta w przeprowadzeniu na dowolnym łożysku, lecz wyniki pomiarów mogą zostać zakłócone przez występujące w pobliżu źródła sygnałów impulsowych.

Analiza widmowa drgań

W odróżnieniu od poprzedniej metody, umożliwia ona wskazanie elementu który uległ awarii. Zbadanie stopnia uszkodzenia poszczególnych części maszyny możliwe jest dzięki przeprowadzeniu analizy widmowej, która umożliwia rozkład sygnału drganiowego na składowe charakteryzujące się różnymi częstotliwościami. Kontrola zmian wartości składowych sygnału drganiowego pozwala na wskazanie konkretnej nieprawidłowości w pracy urządzenia. Jest to duża przewaga w porównaniu do innych metod, które nie wskazują dokładnego miejsca w którym występuje nieprawidłowość a jedynie przekazują informacje o ogólnym stanie technicznym węzła łożyskowego.

Stopka autorska: łożyska – http://bearing.pl/63,lozyska-kulkowe.htm