Starożytne Chiny

Chiny w starożytności jako jedyne mogły się pochwalić jednością i kontynuacją władzy przez okres 3500 lat. Wielu innych rejonach świata w tym okresie dochodziło często do wielkich zmian. Chiny starożytne miały niezwykle sprzyjające położenie, które powodowało, że był to kraj w zasadzie nie dostępny dla innych. Oddzielenie od świata górami powodowało, że mało kto chciał organizować wyprawy w ten rejon świata.

Chiny do czasów dynastii Szank miały stałą formę dopiero za czasów dynastii Szank Chiny zmieniły się w republikę. Było to w roku 1912.

W historii Europy na przestrzeni lat było tak, że najpierw było to co starożytne, a potem poprzez średniowiecze, renesans (odrodzenie) Europa zmieniała się w to co nowoczesne. W Chinach było zupełnie inaczej, ponieważ były one do początku ubiegłego stulecia nadal krajem o starożytnych zwyczajach. Dopiero dynastia Szank zmieniła ten kraj w nowoczesny, bo poprzedni zarządcy państwem nie byli zainteresowani obecnością obcych i pobieraniem od nich nowych technologii. Dlatego Chiny do momentu otwarcia się na świat były państwem zacofanym. Od wieków tej jednej z najstarszych cywilizacji świata dochodziło do konfliktów politycznych. W konfliktach zawsze chodziło w zasadzie o jedno o zachowanie tradycji i stworzenie postępu. Konserwatyści dążyli do zniszczenia całych zasobów odkryć i nauki Chin, ponieważ uważali, że jest to szkodliwe dla kraju. Z kolei osoby popierające postęp walczyły o otwarcie się Chin na inne państwa, ożywienie wymiany handlowej, organizowanie wypraw i przyjmowanie gości. Konserwatyści obawiali się obcych wpływów.

Stopka autorska: Chiny starożytne – http://www.pierwszyportal.pl/teksty,historia,5,1,starozytna_cywilizacja_chinska,4294.html