Życie w czasach Facebooka

Z Facbooka, twittera, itp. korzystamy częściej  chętniej i tłumniej – jak ocenia jednak Z. Bauman zamiast zbliżać się do siebie – stajemy sami wobec innych. Nie jesteśmy jednak skazani na samotność, psycholog może pomóc nam odbudować pewność siebie i umiejętność komunikowania się.

Skalę zjawiska dobrze oddają statystyki, już dziś z samego Facebook’a korzysta około 800 milionów ludzi i organizacji, z czego połowa z nich zagląda tam codziennie. Rośnie również codzienna liczba odsłon serwisów z telefonów komórkowych. Skąd to wynika?

Naturalnym obszarem, w którym wyrasta przeważająca część ludzi jest miasto – nawet jeżeli nie są to kosmopolityczne molochy, to również w tych mniejszych anonimowość jest dalece posunięta. Młodzi ludzie coraz rzadziej mieszkają w miejscach, których dorastali, więc stają naprzeciw obcej przestrzeni, gdzie potęgowane jest uczucie alienacji. Przed niepokojem i samotnością uciekamy do prostej przestrzeni – czegoś na wzór osiedla, gdzie mamy pod ręką nie tylko wszystkich znajomych, ale też ulubione portale, gazety, a nawet firmy i sklepy. Wszystko możemy zobaczyć w niemal dowolnym miejscu (dzięki telefonom komórkowym) i gdy staje się nie wygodne wyłączyć za pomocą kilku kliknięć. Angażujemy się emocjonalnie i czasowo, na tyle ile chcemy.

Kontakty między ludzkie, które Fromm trafnie scharakteryzował jako „stosunki miedzy rzeczami” nasilają się nawet wyraźniej w dobie Facebooka i innych portali społecznościach. Mamy setki znajomych, ale tak naprawdę z niewieloma utrzymujemy kontakt. Chodzimy razem na zakupy, do kina, choć w zasadzie ważniejszy jest sam akt konsumpcji dóbr. Psycholog wrocław może pomóc zmienić nasze podejście do ludzi, życia i samego siebie. Nauczy poruszać się w mieście, gdzie wszystko jest obce. Pomaga nie tylko ludziom radzić sobie z własną alienacją, stresem, a często i zespołami lękowymi. Uczy dawno zapomnianej sztuki dialogu

Portale społecznościowe to integralna część życia. Zaczynamy (jako cywilizacja) żyć publicznie. Otaczamy się ludźmi i dzielimy się z nimi wszystkim. Unikamy osamotnienia do tego stopnia, iż nie potrafimy już cieszyć się samotnością w sensie pozytywnym. Czas, żebyśmy potrafili nauczyć się żyć w społeczeństwie medialnym, gdzie „wszystko” jest publiczne.

Stopka autorska: